Pszczelarstwem interesują się i zajmują ludzie różnych zawodów: rolnicy, urzędnicy, duchowni, lekarze, prawnicy, inżynierowie, oficerowie i inni; jak i ludzie w różnym wieku – od nastolatków począwszy do ludzi w „jesieni wieku” skończywszy.

Czym należy tłumaczyć ten społecznie szeroki wachlarz zainteresowania? Przebywanie wśród pszczół to wspaniałe hobby, a zwłaszcza praca przy nich jest niesamowitym ukojeniem.

Pracując w pasiece  doświadczamy:

1. Oderwania się od szarej codzienności i trosk zawodowych.
2. Odprężenia psychicznego, kontaktu z naturą, a przebywanie na świeżym powietrzu stanowi czynny wypoczynek.
3. Gdy zostajemy wyłączeni z życia zawodowego (emerytura, renta), pasieka daje wspaniałe pole do działania.

Wkraczając wówczas w świat pszczół, znajdziemy zupełnie inne środowisko niż to, w którym dotychczas przebywaliśmy. Polepsza się wówczas nasze samopoczucie, gdyż praca w pasiece przedłuża nasze lata aktywności i sprawności. Nie bez znaczenia jest również aspekt ekonomiczny współpracy z pszczołami w postaci pobranego własnoręcznie miodu z ula, pyłku, wosku itd.

Prowadzenie pasieki i praca w niej ma też minusy, do których należą:

1. Wyczerpująca fizycznie praca w pasiece.
2. Przebywanie podczas prac w siatce na głowie i w stosunkowo grubym ubraniu (w lecie) chroniącym od użądlenia.
3. Użądlenie gospodarza, sąsiada lub zwierzę, co jest rzeczą i bolesną i nieprzyjemną. Zdarza się, że sąsiedzi z obawy przed użądleniem dążą w różny sposób do likwidacji pasieki. Tym sytuacjom można zapobiegać przez wprowadzanie do pasiek łagodnych pszczół oraz przez odpowiednią lokalizacje pasieki.

Te przypadki jednak nie powinny zniechęcać do pracy w pasiece - PSZCZOŁAMI WARTO SIĘ ZAJMOWAĆ.

Wrocław, 14.01.2011                                                             Józef Orfin